piątek, 2 września 2016

Hopeless - Cytaty


Nie polecamy czytania cytatów osobą, które nie czytały książki, ponieważ mogą cos zdradzić/ za spolerować. Więc czytacie na własną odpowiedzialność.


"– Co za różnica, co to za książka. Ważne, żeby była dobra"

"– Nie cierpię żółtego. Pozostań przy czarnym, pasuje do twojego serca."

"Nie mogę się powstrzymać od patrzenia na jego usta dotykające butelki, której przed chwilą dotykały moje usta. To tak, jakbyśmy się pocałowali."

"Nie mam pojęcia, jak mogłam dotąd nie wiedzieć, że mieszkam zaledwie
cztery kilometry od jedynego chłopaka na świecie, który potrafi przyprawić mnie o zawrót głowy."

"Nie chcę się w nikim zakochiwać, a zwłaszcza w chłopaku, który podrywa mnie tylko dlatego, że myśli, że jestem łatwa. Tak samo nie chcę się zakochiwać w kimś, kto ma tatuaż ze słowem „beznadziejny”. Ale jestem ciekawa. I to bardzo ciekawa."

"To na sztuczne happy endy powinnaś się wkurzać"

"– Les była najodważniejszą osobą, jaką znałem. To, co zrobiła, wymagało olbrzymiej odwagi. Po prostu zakończyła to wszystko, nie wiedząc, co jest po drugiej stronie, nie wiedząc, czy w ogóle coś jest. O wiele łatwiej wieść życie, w którym nie pozostało ani odrobiny prawdziwego życia, niż ośmielić się powiedzieć „pieprzę to” i odejść. Była jedną z tych niewielu osób, które odważyły się to zrobić. Będę ją podziwiał do końca swoich dni."

"– Breckin, to Holder. Holder nie jest moim chłopakiem, ale jeśli przyłapię go na tym, że spróbuje najlepszego pierwszego pocałunku w historii pierwszych pocałunków z inną dziewczyną, stanie się moim martwym niechłopakiem."

"Dalej istnieję i on też istnieje, ale nie istniejemy razem."

"– Zakochiwać się. Szukałeś słowa mocniejszego od „lubić”, ale słabszego
od „kochać”. Oto ono. Śmieje się raz jeszcze, ale tym razem z ulgą. Obejmuje mnie i całuje.
– Zakochuję się w tobie, Sky"

"– Chcę, żeby ten rozdział już się skończył"

"Nie ma nic gorszego od poczucia winy wywołanego odkryciem, że jesteś zdolny kochać wcie lone zło."

"– Myślisz, że wszystko będzie w porządku? – pyta. Nie jest to szczególnie zaskakujące pytanie. Właściwie należy do najprostszych i najbardziej bezpośrednich. A jednocześnie wydaje się najtrudniejszym pytaniem, na jakie musiałam odpowiedzieć w całym swoim życiu."

"„Hope – mój mały promyk nadziei”."

"– Też się o nas nie martwię. A poza tym nie wierzę w happy endy.
– To dobrze – śmieje się. – Bo tu go nie ma. Jestem tylko ja.
– Tylko tego mi potrzeba – mówię. – Popielniczki, rakietki do tenisa, pilota i lampy. I ciebie, Deanie Holderze. Nie potrzebuję nic więcej."

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz